1. Πανικοβάλλεσαι την ώρα των γευμάτων! Πραγματικά οι απορίες και οι αμφιβολίες που έχει μία νέα μανούλα είναι πολλές! Τα πάντα είναι καινούρια και σημαντικά! Πρέπει να πάρει όλα τα θρεπτικά συστατικά που του είναι απαραίτητα, να λειτουργήσει σωστά το έντερό του, να μην πνιγεί, να φάει στην ώρα του για να προλάβει να κοιμηθεί, ώστε όταν ξυπνήσει να ξαναφάει για να προλάβει να κάνει μπάνιο και να ξανακοιμηθεί στην ώρα του… Και πραγματικά, το πρόγραμμα του μικρού παιδιού είναι σημαντικό, καθώς σημαντικό είναι να αναπτυχθεί σωστά και να είναι υγιές.

Τι μπορείς να κάνεις; Δοκίμασε να φας μαζί με το παιδί σου. Φυσικά θα το προσέχεις αν τρώει σωστά, να μην πνιγεί κλπ. Μία κουταλιά αυτό, μία εσύ. Η ώρα του φαγητού είναι ευχαρίστηση, είναι επικοινωνία. Μπορείς να έχεις ένα πρόγραμμα φαγητού μέσα στην ημέρα αλλά μην αγχώνεσαι αν δε βγαίνει κάθε μέρα ακριβώς όπως τα έχεις προγραμματίσει. Η πείνα δεν είναι ίδια κάθε μέρα. Μπορείς να έχεις έτοιμα κάποια εύκολα σνακ (βραστά ή ωμά καροτάκια, τυράκι ψωμί κλπ) ώστε να έχεις εύκολες και υγιεινές λύσεις, αν πεινάσει πιο πριν. Αντίθετα, αν μία ημέρα δε φάει όλα του τα λαχανικά ή ξεχάσεις κάποιο φρούτο, μην ανησυχείς. Και αύριο μέρα είναι… Ενημερώσου, προγραμματίσου, μην ξεχνάς, όμως, να ευχαριστηθείς το παιδί και να το αφήσεις να σε ευχαριστηθεί και αυτό.

2. Δεν έχεις καθιερώσει μία ρουτίνα φαγητού. Έχεις πάντα και παντού μαζί σου σνακ. Τρώει στο αυτοκίνητο, στην τηλεόραση, παντού. Είναι σημαντικό, όμως, το παιδί να μάθει να τρώει σε γεύματα. Να διαχωρίσει το παιχνίδι από το φαγητό. Να αγαπήσει το οικογενειακό τραπέζι. Να ζητάει το τραπέζι όταν πεινάει. Ναι, να μην αγχώνεσαι με τα προγράμματα αλλά να έχεις κάποιο προγραμματισμό στο μυαλό σου.

Τι μπορείς να κάνεις; Παρατήρησε το παιδί σου και φτιάξε το πρόγραμμα των γευμάτων του για να ξέρεις τις ώρες που συνηθίζει να πεινάει. Τα μικρά παιδιά συνήθως χρειάζονται ένα γεύμα κάθε 2-3 ώρες, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας κάθε 3-4 ώρες, τα μεγαλύτερα παιδιά κάθε 4 ώρες περίπου. Καθίστε στο τραπέζι και βεβαίωσέ τον ότι μπορεί να συνεχίσει να παίζει μετά το φαγητό. Κλείσε την τηλεόραση. Το παιδί πρέπει να τρώει συνειδητά. Επειδή πεινάει και όχι από συνήθεια. Προσπάθησε κάποιο γεύμα μέσα στην ημέρα να είναι οικογενειακή υπόθεση. Αν είστε την ώρα που θα πεινάσει στην παιδική χαρά μπορείτε να σταματήσετε λίγο το παιχνίδι να καθίσετε στο χορτάρι ή σε ένα παγκάκι και να κάνετε «πικ νικ». Να κάνει δηλαδή, το γεύμα του συνειδητά και να συνεχίσει μετά το παιχνίδι.

 Διάβασε πώς θα βοηθήσεις το παιδί σου να καθίσει στο οικογενειακό τραπέζι.

3. Ανυπομονείς να κατακτήσει δεξιότητες στο φαγητό. Θέλεις να τρώει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ποικιλία τροφών, για να παίρνει όλα τα θρεπτικά συστατικά. Διάβασες ότι στην ηλικία που είναι, πρέπει να χειρίζεται το κουτάλι. Ξέρεις πόσο θρεπτικοί είναι οι ξηροί καρποί και η φίλη σου σου είπε τι ωραία που τους τρώει ο γιος της. Προσοχή, όμως, όλα τα παιδιά δεν έχουν τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης και δεν κατακτούν όλες τις δεξιότητες την ίδια στιγμή. Μπορεί να μην είναι έτοιμο να τρώει ακόμα μόνο του ή μπορεί να πνίγεται εύκολα.
   
   

   

Τι μπορείς να κάνεις; Παρατήρησε το μικρό σου. Δώσε του το κουτάλι για να συνηθίζει να τρώει μόνο του αλλά μην το πιέσεις. Δεν πειράζει αν δεν είναι έτοιμο. Συνέχισε να δοκιμάζεις αλλά χωρίς άγχος και πίεση. Αν σκοπεύεις να του δώσεις κάποια τροφή που μπορεί να είναι επικίνδυνη (ελιά, κεράσι, ξηρός καρπός) κάντο σε στάδια. Δώσε του την τροφή κομμένη σε μικρά κομματάκια και προχώρα σταδιακά. Αν τα ψιλοκαταφέρνει συνέχισε τις προσπάθειες, αν είναι ακόμα μακριά από κάποια δεξιότητα, δοκίμασε ξανά κάποια άλλη στιγμή.  

4. Το πιέζεις να φάει. «Έλα, δύο ακόμα μπουκιές». Το ψάρι με τα λαχανικά του μπορεί να είναι μία σημαντική θρεπτική τροφή, όμως αν δεν πεινάει, δε χρειάζεται να το φάει όλο. Τα παιδιά γεννιούνται γνωρίζοντας πώς θα ρυθμίσουν την ποσότητα της τροφής που χρειάζονται. Βοήθησέ το να εξασκήσει αυτήν την δεξιότητα. Θα του είναι χρήσιμο για μια ζωή.

Τι μπορείς να κάνεις; Βάζε τις σωστές ποσότητες στο πιάτο του παιδιού. Μην ξεχνάς ότι η ποσότητα φαγητού ενός παιδιού είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν ενός ενήλικα. Αν φάει αρκετά και σταματήσει, άσε το. Είναι σημαντικό να μάθει να αυτορυθμίζεται. Αν θεωρείς ότι έχει φάει λίγο (ίσως ήταν πολύ θρεπτικό το προηγούμενο σνακ ή μπορεί να κάνει ζέστη ή να μη νιώθει πολύ καλά), άσε το και πάλι να σταματήσει και φρόντισε να φάει κάπως καλύτερα στο επόμενο γεύμα του. Το πιθανότερο είναι ότι ούτως ή άλλως θα το κάνει. Τα παιδιά όταν πεινάνε τρώνε! Μπορείς να του ξανασερβίρεις το ίδιο φαγητό στο επόμενο γεύμα.   

5. Το πιέζεις με τα λαχανικά. Όλοι συμφωνούμε ότι τα λαχανικά είναι πολύ σημαντικά για τον οργανισμό μας. Τα παιδιά, όμως, γεννιούνται με μια έμφυτη αγάπη στη γλυκιά γεύση κι έτσι δεν είναι πάντα δεκτικά στα λαχανικά. Πολλά από αυτά έχουν και ιδιαίτερη υφή που μπορεί να μην είναι αρεστή σε ένα παιδί. Μην το πιέζεις να φάει τα λαχνικά του και πολύ περισσότερο, μην προσπαθείς να το δωροδοκήσεις με γλυκά μετά το φαγητό. Είναι πολύ πιθανό να εμφανίσει έντονη αντίδραση και αντιπάθεια στα λαχανικά, αν το πιέσεις πολύ.

Τι μπορείς να κάνεις;  Σέρβιρέ του πολύ μικρή ποσότητα. Δοκίμασε να του προσφέρεις ένα λαχανικό διαφορετικά μαγειρεμένο (πχ. Μπορεί να του αρέσει περισσότερο το μπρόκολο εν είναι τραγανό ή αν είναι παραβρασμένο. Μπορεί να προτιμάει το καρότο ωμό και όχι μαγειρεμένο. Μπορεί να θέλει τα φασολάκια βραστά και όχι κοκκινιστά). Δεν είναι απαραίτητο να θεωρούν πιο νόστιμο αυτό που θεωρούμε κι εμείς νόστιμο. Προσπάθησε να τα σερβίρεις όμορφα μέσα στο πιάτο. Η παρουσίαση μετράει. Η βιομηχανία τροφίμων το ξέρει αυτό, ακολούθησε το παράδειγμά της. Μην τα παρατάς. Συνέχισε να του το σερβίρεις σε τακτά χρονικά διαστήματα και πάνω απ’ όλα συνεχίστε να το φτιάχνετε και να το τρώτε οι υπόλοιποι μέσα στην οικογένεια. Οι έρευνες δείχνουν ότι μπορεί να χρειαστεί και 15 φορές να σερβίρεις ένα τρόφιμο σε ένα παιδί για να καταφέρει να εξοικειωθεί με την όψη και την υφή του. Αν δεν τρώει αρκετά λαχανικά, δώσε του μεγαλύτερη ποικιλία φρούτων. Έχουν επίσης, βιταμίνες και φυτικές ίνες.

6. Φτιάχνεις 2-3 διαφορετικά φαγητά. Αποφασίσατε να φάτε ρεβίθια και ξέρεις ότι δεν του αρέσουν. Προκειμένου να μη μείνει νηστικό, αποφασίζεις να του φτιάξεις λίγα μακαρόνια με τυρί. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, δεν το βοηθάς να μάθει σε ποικιλία τροφίμων. Και το σημαντικότερο, αφήνεις να εννοηθεί ότι δεν πιστεύεις ότι θα προσπαθήσει να δοκιμάσει και να το μάθει. Αν δεν πιστεύεις, όμως, εσύ ότι μπορεί να το κάνει, πώς να το πιστέψει ο ίδιος;

Τι μπορείς να κάνεις; Τις ημέρες που φτιάχνεις ένα φαγητό που δεν του αρέσει, φρόντισε να έχει και κάποιο συνοδευτικό το γεύμα της οικογένειας. Για παράδειγμα, φτιάξε ρεβίθια με ρύζι ή ψωμί, σαρδέλες ή αυγό βραστό και σαλάτα καρότο.  Σέρβιρε τη μερίδα του και άφησέ τον να αποφασίσει μόνος του τι θα φάει. Πρέπει να νιώσει ότι τρώει από το φαγητό της οικογένειας, ακόμα και αν δε φάει κάτι απ’ όλα αυτά – στο παράδειγμά μας τα ρεβίθια. Την επόμενη φορά (ή τη μεθεπόμενη ή …) μπορεί να σε εκπλήξει ευχάριστα.  Αν πιστεύεις ότι δεν έφαγε ό,τι χρειάζεται, μπορείς να συμπληρώσεις με κάποια τροφή που του λείπει (πχ. Πρωτεΐνη, φυτικές ίνες κλπ) σε ένα επόμενο γεύμα ή σνακ.

7. Βγάζεις το παιδί έξω από την κουζίνα. Η κουζίνα μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη για ένα μικρό παιδί. Έχει κοφτερά μαχαίρια, καυτό φούρνο νερό που βράζει, ωμά κρέατα… Αν, όμως, το παιδί είναι στο σπίτι την ώρα που μαγειρεύεις, είναι πολύ καλό να το αφήσεις να συμμετέχει. Τα παιδιά που συμμετέχουν στην προετοιμασία της τροφής αποκτούν μία καλύτερη σχέση με αυτήν και γίνονται περισσότερο δεκτικά σε ποικιλία φαγητών.

Τι μπορείς να κάνεις; Άφησέ το να σε βοηθήσει όσο μπορεί. Μάθε του να πλένει τα χέρια, αν ακουμπήσει κάτι βρώμικο, όπως το ωμό κοτόπουλο. Άφησέ το να πλύνει τα λαχανικά. Τα παιδιά λατρεύουν το νερό. Δείξε του πώς να καθαρίζει με τα χεράκια του τον αρακά. Βάλτο να πιάσει με τα χεράκια του το τυρί και να το βάλει στο πιάτο. Φυσικά πρέπει να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα ώστε να μη βρεθεί κοντά σε μία αναμμένη εστία ή σε ένα παρατημένο μαχαίρι! Μπορεί να είναι λίγο μπελάς αλλά δεν θα το μετανιώσεις.

 Διάβασε εδώ γιατί είναι καλό να συμμετέχουν τα παιδιά στην προετοιμασία του φαγητού

8. Εμπιστεύεσαι ό,τι ακούσεις και ό,τι διαβάσεις. Λέγονται πολλά και γράφονται ακόμα περισσότερα. Νέες τάσεις κατακλύζουν την καθημερινότητά μας. Baby led weaning, ρουτίνες, απόρριψη ρουτίνων. Τρόφιμα παλιά, νέα, συμπεριφορές, και άλλα. Ενημερώσου, καλό είναι. Μην πελαγώνεις, όμως. Και πάνω απ’ όλα μην ακολουθείς ό,τι ακούσεις ή διαβάσεις χωρίς κριτική σκέψη.

Τι μπορείς να κάνεις; Εμπιστεύσου το ένστικτό σου αλλά και τον ειδικό. Ό,τι διαβάζεις, δεν είναι απαραίτητα σωστό. Ακόμα, όμως, κι αν είναι, μπορεί να μην ταιριάζει στο δικό σου παιδί. Υπάρχουν διαφορετικές θεωρίες, γιατί υπάρχουν και διαφορετικά παιδιά, διαφορετικές οικογένειες. Ενημερώσου, ρώτα τον ειδικό και αποφάσισε ΕΣΥ.

9. Προσπαθείς να κάνεις τα πάντα τέλεια. Γνωρίζεις πόσο καθοριστικό για την υγεία ενός παιδιού είναι να χτίσει σωστές διατροφικές βάσεις και κάνεις το παν γι’ αυτό. Τα μικρά παιδιά, όμως, δεν τρώνε τα πάντα. Βαριούνται τα οικογενειακά τραπέζια. Τα μεγαλύτερα θέλουν να ενταχθούν και μιμούνται τους συνομηλίκους τους άρα θέλουν να τρώνε ό,τι και οι συμμαθητές τους. Επίσης, οι ρυθμοί ζωής είναι δύσκολοι και οι συνθήκες για κάθε οικογένεια διαφορετικές. Μην προσπαθείς να τα κάνεις όλα τέλεια και μην αγχώνεσαι, όταν δεν το καταφέρνεις.

Τι μπορείς να κάνεις; Όπως κάθε φορά που θέλεις να πετύχεις κάτι (στην περίπτωση αυτή την ισορροπημένη διατροφή και τη σωστή διατροφική αγωγή του παιδιού) θέσε μικρούς στόχους και κάνε ένα  βήμα τη φορά. Επίτρεψε, όμως, και κάποια πράγματα να μην πάνε ακριβώς όπως τα θέλεις. Επίτρεψε μικρές καθυστερήσεις. Είναι φυσιολογικό ένα παιδί να μην τρώει απ’ όλα και δεν είναι οπωσδήποτε αποκλίνουσα συμπεριφορά, αν το παιδί σου δεν τρώει μόνο του στους 10 μήνες. Η πρώτη παιδική ηλικία, όσο μακριά και δύσκολη κι αν φαίνεται, περνάει γρήγορα και δεν ξαναγυρνάει. Ευχαριστήσου τη με όσο το δυνατό λιγότερο άγχος και ενοχές.