Κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Ο χαρακτήρας του, η θέση του μέσα στην οικογένεια, ο άνθρωπος που το προσέχει όταν οι γονείς εργάζονται, αλλά ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς που έχουν διαφορετική συμπεριφορά σε κάθε παιδί τους, είναι βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη διατροφική κάθε παιδιού. Θυμόμαστε πάντα πως η ΤΡΟΦΗ είναι ΟΠΛΟ στα χέρια των παιδιών και πολλές φορές η ώρα του φαγητού είναι ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΙΣΧΥΟΣ.
Όλοι οι γονείς έχουμε ζήσει στιγμές ή περιόδους ολόκληρες που ακόμα και το πιο καλόφαγο παιδί, γίνεται δύστροπο με το φαγητό. Η λύση είναι μια, ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ και παραθέτουμε 5 τρόπους για να μην τη χάσετε.
1. ΑΠΟΣΤΑΣΗ. Απομακρυνθείτε από κοντά του, πριν σας δει να κλαίτε, να φωνάζετε, να χτυπάτε το χέρι στο τραπέζι και γενικά να βγαίνετε εκτός εαυτού. Δεν είναι ντροπή, όλοι το έχουμε πάθει. Πηγαίνετε σε ένα άλλο δωμάτιο και πάρτε βαθιές αναπνοές ή ασχοληθείτε ένα μπαλάκι antistress. Μετρήστε μέχρι το 10 και επιστρέψτε στο δωμάτιο χαλαροί με όμορφες και θετικές σκέψεις.
2. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. Τα παιδιά λειτουργούν καλύτερα όταν έχουν πρόγραμμα. Οργανώνουμε την καθημερινότητα και ως προς τις ώρες φαγητού, αλλά και ως προς το είδος του φαγητού.
3. ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ. Όταν το παιδί μας δεν τρώει, πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί; Γιατί απλά δεν τρώει το φαγητό που του σερβίρουμε, που με τόσο κόπο έχουμε προετοιμάσει; Γιατί είναι τόσο δύσκολο; Αν κάθε φορά που έρχεται η ώρα του φαγητού, σκεφτόμαστε το Γολγοθά που μας περιμένει, τότε καθόμαστε στο τραπέζι προκατειλημμένοι. Αν σκεφτούμε θετικά και πιστέψουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε, τότε δίνουμε την ευκαιρία στο παιδί μας να αισθανθεί αυτό το θετικό κλίμα.
4. ΕΞΑΣΚΗΣΗ & ΥΠΟΜΟΝΗ. Η αλλαγή θα έρθει σιγά σιγά. Εννοείται πως και θα χάσουμε την ψυχραιμία μας, και θα τα κάνουμε όλα λάθος, αλλά κάθε φορά θα πρέπει να διορθώνουμε και κάτι. Οι μικρές αλλαγές είναι αυτές που οδηγούν σε μεγάλα αποτελέσματα με διάρκεια στο πέρασμα του χρόνου.
5. ΣΥΓΚΡΙΣΗ. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Ακόμα και τα παιδιά της ίδιας οικογένειας. Είναι άδικο για τα παιδιά να τα συγκρίνουμε μεταξύ τους. Όπως είναι άδικο να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας ή να ζηλεύουμε γονείς με «εύκολα» παιδιά στο φαγητό.
