Η Ντόρα Αλτόγλου, προπονήτρια του Γυμναστικού Συλλόγου "Ελαία", μιλάει στο Nutrischool. Η κα Αλτόγλου έχει γράψει τη δική της ιστορία στη ρυθμική γυμναστική, αρχικά ως αθλήτρια και κατόπιν ως προπονήτρια,  φέρνοντας επιτυχίες στη χώρα μας.

Πώς αποφασίσατε εσείς να ακολουθήσετε τον δρόμο του πρωταθλητισμού και να φθάσετε να κατακτήσετε με την εθνική ομάδα ανσάμπλ την έκτη θέση στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες;

Αν σας πω ότι το αποφάσισα από μόνη μου, θα σας πω ψέματα. Ξεκίνησα, όπως όλα τα παιδιά, στην ηλικία των 9 χρόνων τη γυμναστική στον Πανελλήνιο γυμναστικό σύλλογο.  Στην ηλικία των 11 ετών εντάχθηκα στο αγωνιστικό τμήμα και συμμετείχα σε διασυλλογικούς αγώνες, αλλά και σε Πανελλήνια πρωταθλήματα. Τρία χρόνια μετά, και αφού προηγήθηκαν κάποιες επιτυχίες, στα 14 επιλέχθηκα στην Εθνική ομάδα ρυθμικής (ανσάμπλ).

Η ιστορία του Ανσάμπλ στην Ελλάδα ξεκινά με την «Καραγκούνα», κι εσείς ήσασταν μέρος αυτής. Μιλήστε μας γι΄ αυτήν την εμπειρία και τι σήμαινε αυτό για εσάς προσωπικά; 

Το 1987 δημιουργήθηκε η πρώτη ομάδα ρυθμικής γυμναστικής ανσάμπλ, στην οποία ήμουν μέλος, για να συμμετέχει στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα νεανίδων που διοργανώθηκε στην Ελλάδα στο Στάδιο Ειρήνης κ Φιλίας. Σε ένα γεμάτο στάδιο παρουσιάσαμε λοιπόν το πρόγραμμά μας με απόλυτη επιτυχία, και μάλιστα διπλή, γιατί τόσο η σειρά κατάταξης όσο και η μουσική επιλογή της Καραγκούνας έγραψαν ιστορία στο άθλημα. Σαν εμπειρία ήταν μοναδική, με γέμισε τότε με συναισθήματα χαράς, ικανοποίησης και ευτυχίας, που ακόμα και σήμερα όταν το φέρνω στο μυαλό μου, συγκινούμαι. Ήμουν μόλις 15 χρονών τότε και αυτό που συνέβη ήταν μαγικό! Οι στιγμές που βιώνεις με την κατάκτηση μιας επιτυχίας είναι τόσο δυνατές, που αυτόματα ξεχνάς όλη τη σκληρή και επίπονη προσπάθεια για την κατάκτηση του στόχου. Όλο αυτό, κρατά μόνο μερικές στιγμές, αλλά σε ακολουθεί για πάντα.  

Ποια θεωρείτε τη σημαντικότερη στιγμή στην πορεία σας ως αθλήτρια; 

Κατά την πορεία μου ως αθλήτρια βίωσα, σε κάθε βήμα, σημαντικές στιγμές. Καταρχήν, η επιλογή μου στο αγωνιστικό τμήμα του Συλλόγου μου, οι διακρίσεις μου σε Πανελλήνιους και Διασυλλογικούς αγώνες, που είχαν σαν αποτέλεσμα την επιλογή μου στην Εθνική ομάδα νεανίδων, και προφανώς η μεγάλη επιτυχία με την «Καραγκούνα», ήταν η δική μου πορεία και αυτή που θα μπορούσε να ονειρεύεται κάθε αθλήτρια, εκείνα τα χρόνια.

Υπάρχει συγκεκριμένη συνταγή επιτυχίας για έναν αθλητή που ασχολείται με τον πρωταθλητισμό;

Τα παλαιότερα χρόνια, ίσως και να υπήρχε μια κάποια  «συνταγή», με την έννοια των απαραίτητων χαρακτηριστικών που είχε η κάθε αθλήτρια. πχ ο σωματότυπος και το βάρος. Σήμερα, σίγουρα η επιτυχία καθορίζεται από πιο πολυσύνθετους παράγοντες που έχουν να κάνουν με τη συστηματική προπόνηση, με τη σωστή και ισορροπημένη διατροφή, με εργομετρικές μετρήσεις. Για μένα, πρωτίστως έχει να κάνει με την αγάπη της αθλήτριας για το άθλημα, με την προσήλωσή της στο στόχο και την επιμονή να τον κατακτήσει.

Την περίοδο αυτή τα παιδιά στερήθηκαν τον Αθλητισμό λόγω της Πανδημίας. Πώς πιστεύετε ότι επηρεάζει την ψυχολογία των παιδιών η πρωτόγνωρη αυτή διακοπή της δυνατότητας άθλησης;

Με την πανδημία η αλήθεια είναι ότι άλλαξε άρδην η καθημερινότητα των παιδιών.  Εισήχθη η τηλεδιάσκεψη στην εκπαίδευση και η άθληση σταμάτησε. Σίγουρα όλη αυτή η κατάσταση επηρέασε και την ψυχολογία των παιδιών. Η άθληση για πολλά παιδιά είναι τρόπος εκτόνωσης, ψυχαγωγίας, προάγει την ομαδικότητα και τη φιλία, οπότε, πέρα από τα σωματικά οφέλη, σίγουρα επηρέασε την ψυχολογία των παιδιών. Με την έλλειψη προπόνησης βγήκαν εντελώς από το πρόγραμμά τους, τη ρουτίνα τους, αν και κάποιοι Σύλλογοι, όπως και εμείς, κάναμε προπονήσεις έστω και διαδικτυακά. Μια τέτοια επαφή σίγουρα εξισορροπεί κάπως τα πράγματα, ψυχολογικά αλλά και διατηρεί τη σωματική τους κατάσταση. 

Μας δίδαξε κάτι καινούριο η Πανδημία σχετικά με τον τρόπο ζωής μας;

Σίγουρα μας δίδαξε να εκτιμάμε την καθημερινότητά μας, τα όσα κάνουμε κάθε μέρα, διαπιστώσαμε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ανέδειξε την έννοια της φιλίας, την κοινωνικότητα, ότι οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα και αποζητούμε την επαφή, την επικοινωνία, την εξωστρέφεια. Το να πας μια βόλτα με τους φίλους σου αποδείχτηκε πολύ σημαντικό! Εύχομαι σύντομα να επανέλθουμε υγιείς και πιο σοφοί στην καθημερινότητά μας και να μάθουμε να εκτιμάμε και την πιο μικρή χαρά της ζωής.  

Εσείς, ως προπονήτρια του συλλόγου γυμναστικής ΕΛΑΙΑ έρχεστε σε επαφή με εκατοντάδες παιδιά. Ποια είναι τα κριτήρια για να ξεχωρίσετε εάν κάποιο παιδί στο άθλημα της ρυθμικής γυμναστικής μπορεί να προχωρήσει στον πρωταθλητισμό;

Στην Ελαία έχουμε δημιουργήσει και ακολουθούμε μια προπονητική δομή, η οποία χωρίζεται σε 4 επίπεδα αγωνιστικού και ανάλογα με τις δυνατότητες του κάθε παιδιού εντάσσεται στο ανάλογο επίπεδο. Στα τμήματα αυτά το παιδί, χωρίς να το γνωρίζει βέβαια, αξιολογείται καθημερινά, ο προπονητής βλέπει καταρχήν την εξέλιξή του στο άθλημα, το πόσο πειθαρχημένο είναι, το πόσο θέλει και προσπαθεί να περάσει σε ανώτερο γυμναστικό επίπεδο. Μέσα σε ένα εξάμηνο μπορούμε να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα και αν είναι όλα καλά, το παιδί περνάει σε υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο.  

Oι επιτυχίες που φέρατε άλλαξε την προβολή του Ανσάμπλ και της ρυθμικής γενικότερα στην Ελλάδα. Σήμερα υπάρχει η σωστή ενημέρωση για το άθλημα αυτό στην Ελλάδα;

Ουσιαστικά η εθνική ομάδα του ανσάμπλ που συμμετείχα, ανέδειξε το άθλημα και κατά κάποιο τρόπο αποτέλεσε το εφαλτήριο για τις επιτυχίες που ακολούθησαν. Σήμερα το άθλημα είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, οι γονείς το επιλέγουν για τα παιδιά τους σαν άθληση, ωστόσο σαν προπονήτρια από την εμπειρία μου έχω καταλάβει ότι κάποιοι δεν ξεχωρίζουν τις διαφορές της ρυθμικής με την ενόργανη γυμναστική. Η ρυθμική εμπεριέχει κάποιες από τις ασκήσεις που γίνονται στην ενόργανη, με συνοδεία οργάνου.

Γιατί ένα παιδί να επιλέξει το άθλημα της γυμναστικής και όχι κάποιο άλλο; Υπάρχει συγκεκριμένη ηλικία που πρέπει να ξεκινήσει για να έχει προοπτική; 

Η γυμναστική θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η μητέρα όλων των αθλημάτων. Είναι η βάση του κάθε αθλήματος. Γυμνάζει όλα τα μέρη του σώματος και από εκεί και πέρα το παιδί μπορεί να επιλέξει όποιο άθλημα επιθυμεί για τη συνέχεια. Είναι το άθλημα που ένα παιδί μπορεί να το επιλέξει από πολύ νωρίς, ακόμα και στην ηλικία των τριών. Ο λόγος που επιλέγονται τόσο μικρά παιδιά είναι γιατί πλέον, το αγωνιστικό κομμάτι της ρυθμικής ξεκινά πολύ νωρίς ηλικιακά, γύρω στα 6 χρόνια. 

Πόσο σημαντική πιστεύετε ότι είναι η σωστή διατροφή στον Αθλητισμό; Ποια είναι η δική σας εμπειρία στον τομέα αυτό; Υπάρχει ανάλογη υποδομή στον αθλητισμό σήμερα;

Η σωστή διατροφή αδιαμφισβήτητα είναι βασική προϋπόθεση στον αθλητισμό. Το ρητό «νους υγιής εν σώματι υγιεί» που έλεγαν οι αρχαίοι, δεν είναι τυχαίο. Πριν από αρκετά χρόνια, δεν υπήρχε εξειδικευμένη επιστήμη που λέγεται διατροφολογία. Πλέον η φιλοσοφία έχει αλλάξει, θεωρείται το Α και το Ω για έναν αθλητή το να τρέφεται σωστά και ισορροπημένα. Παλαιότερα, μοναδική μέριμνα στο κομμάτι αυτό θα έλεγα ότι ήταν να μένει το βάρος σε χαμηλά επίπεδα, χωρίς να εξετάζεται αν ο αθλητής παίρνει τα απαραίτητα συστατικά από τις τροφές που θα του έδιναν αντοχή, δύναμη για το άθλημά του, με αποτέλεσμα πολλές φορές αυτό να έχει επιπτώσεις, όπως εξάντληση ή νευρική ανορεξία. Κατά τη γνώμη μου ο κάθε αθλητής, ιδιαίτερα αν θέλει να ακολουθήσει πρωταθλητισμό, σωστό είναι να υπάρχει κάποιος ειδικός που θα φροντίζει το καθημερινό του πρόγραμμα διατροφής.  

Τι θα λέγατε στους γονείς που συνδέουν το άθλημα της ρυθμικής με το μειωμένο σωματικό βάρος και τη στέρηση στη διατροφή;

Αυτό είναι μια λανθασμένη αντίληψη, κατάλοιπο του παρελθόντος και των απόψεων που επικρατούσαν τότε, καθώς δεν υπήρχαν τα κατάλληλα εργαλεία και οι συμβουλές από τους ειδικούς. Αυτό όμως σήμερα έχει εκλείψει. Η σωστή διατροφή είναι πολύ σημαντική. Με τη βοήθεια της διατροφής, μπορούμε να μειώσουμε το λίπος και να αυξήσουμε τη μυϊκή μάζα, που είναι απαραίτητη στον αθλητή, βελτιώνοντας την απόδοση στο άθλημα και αποφεύγοντας οποιοδήποτε σοβαρό τραυματισμό.

Αν γυρνούσατε πίσω το χρόνο θα θέλατε να αλλάξετε κάτι στη ζωή σας;

Στο αθλητικό κομμάτι, αν άλλαζα κάτι, αυτό θα ήταν το να συνεχίσω τον πρωταθλητισμό. Τότε δυστυχώς, υπήρχε η λανθασμένη άποψη ότι η «καριέρα» μιας αθλήτριας στη ρυθμική γυμναστική, και ειδικά πρωταθλήτριας, σταματά με την ενηλικίωση, στα 18. Έτσι, κ εγώ σταμάτησα τον πρωταθλητισμό στα 16 μου. Τώρα, σαν προπονήτρια πια, βλέπω ότι ήταν «λάθος» μου. Θα έπρεπε να είχα συνεχίσει. Σήμερα αυτό δεν ισχύει σε καμιά περίπτωση. Πέρα από αυτό, δεν θα άλλαζα κάτι στην αθλητική μου πορεία, ένιωσα δυνατά συναισθήματα μέσα από τον πρωταθλητισμό και δεν θα το άλλαζα με τίποτα. Γι’ αυτό εξάλλου και αποφάσισα να «μυήσω» στη μαγεία της ρυθμικής γυμναστικής και του πρωταθλητισμού εκτός από την κόρη μου, Μαρίλια, και πολλά από τα «παιδιά» μου στο Σύλλογο Ελαία. 

Στον Αθλητισμό παρουσιάστηκαν μέσα από το ρεύμα που δημιούργησε το #Metoo κάποια περιστατικά κακοποίησης. Τι μέτρα πιστεύετε ότι πρέπει να ληφθούν για να αντιμετωπιστούν τέτοια φαινόμενα; 

Πιστεύω ότι οι καταγγελίες αυτές αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά και σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζουν ένα ολόκληρο κλάδο. Πρόκειται για περιστατικά που είχαν συμβεί πολλά χρόνια πριν, και είναι «θετικό» που έστω κ μετά από τόσο καιρό, κάποιοι μίλησαν, βρήκαν τη δύναμη να εξιστορήσουν περιστατικά βίας που υπέστησαν. Τώρα πλέον θέλω να πιστεύω ότι δε γίνονται αυτά. Οι προπονητές επιμορφώνονται διαρκώς με σεμινάρια, όχι μόνο αθλητικού περιεχομένου, αλλά και ψυχολογίας, διατροφής κ.α., είναι πληρέστερα καταρτισμένοι. Οι σύλλογοι –θέλω να ελπίζω οι περισσότεροι- συνεργάζονται με επιστήμονες, όπως γιατρούς, ψυχολόγους, διατροφολόγους, κα.  Έτσι σήμερα, ο κάθε αθλητής έχει μια ολόκληρη ομάδα γύρω του, που λειτουργεί σαν δίχτυ προστασίας.

Ποιος είναι ο επόμενός σας στόχος;

Ο στόχος μου σαν προπονήτρια θέλω τα «παιδιά» μου, οι αθλήτριές μου, να φτάσουν στον υψηλότερο στόχο που ο καθένας έχει θέσει για τον εαυτό του. Με αργά αλλά σταθερά βήματα να κατακτήσουν το ανώτατο επίπεδο, εφόσον το επιθυμούν. Ο κάθε στόχος του κάθε παιδιού ξεχωριστά είναι αυτόματα κ δικός μου στόχος και βρίσκομαι δίπλα τους για την επίτευξή του. 

Τι θα θέλατε να αλλάξει στο άθλημα της γυμναστικής και γενικότερα στον αθλητισμό; Πιστεύετε ότι δίδονται τα κίνητρα που απαιτούνται στα νέα παιδιά που θέλουν να ακολουθήσουν τον δρόμο του πρωταθλητισμού;

Δυστυχώς, κάποιοι γονείς δεν επιτρέπουν στα παιδιά τους να κάνουν πρωταθλητισμό. Θεωρώ ότι υπάρχουν κ εδώ λανθασμένες αντιλήψεις γύρω από αυτόν. Πιστεύουν ότι πρωταθλητισμός σημαίνει στερήσεις, εξαντλητικές προπονήσεις, κακουχίες κ δεν ξέρω τι άλλο. Όμως, ο πρωταθλητισμός μόνο καλά έχει να προσφέρει στο παιδί. Καλή σωματική διάπλαση, πειθαρχία, προσήλωση σε ένα στόχο, εγκράτεια, συγκέντρωση και πόσα άλλα! Στοιχεία που θα ακολουθούν το παιδί για μια ζωή, ακόμα κ στις σπουδές του, στη δουλειά του κ αργότερα στη δική του  οικογένεια. 

Σας ευχαριστούμε για την συνέντευξη στο nutrischool.gr 

Σας ευχόμαστε ολόψυχα κάθε επιτυχία στη μετέπειτα πορεία σας.