Η κορυφαία Ελληνίδα Μαραθωνοδρόμος Γκλόρια Πριβιλέτζιο ήταν η θριαμβεύτρια στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα των 10.000 μέτρων Γυναικών που διεξήχθη στο Άργος-Ορεστικό. Η Γκλόρια Πριβιλέτζιο (ΓΣ Γλυφάδας), κατέκτησε τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ελλάδος για το 2020, τερματίζοντας σε χρόνο 35.11.94, βελτιώνοντας παράλληλα το ατομικό της ρεκόρ, το οποίο ήταν 35.40.04 από το 2018 και την αντίστοιχη διοργάνωση των Μεγάρων.

Αθλείσαι από 11 χρονών. Τι ήταν αυτό που σε κράτησε στον αθλητισμό μέχρι σήμερα;

Ο πρωταθλητισμός για μένα έχει έρθει από πολύ μικρή ηλικία και είναι σαν ένα μικρόβιο που δεν μπορώ να το αποχωριστώ. Πιστεύω ότι μία ζωή θα αθλούμαι.

Ξεκίνησες από τεχνική κολύμβηση, έκανες μετάβαση στο τρέξιμο και σήμερα συμμετέχεις σε παγκόσμιες διοργανώσεις ως δρομέας. Γιατί σε κέρδισε ο Μαραθώνιος;

Ο Μαραθώνιος με κέρδισε από την πρώτη εμπειρία που είχα, μου άρεσε πάρα πολύ όλο αυτό το ταξίδι, η αίσθηση ότι ξεπερνάς τα εμπόδια, ξεπερνάς τα όριά σου, στην ουσία, και μάχεσαι πιο πολύ με το μυαλό. Γιατί μετά από ένα σημείο η κούραση είναι τόσο ανυπόφορη που δεν έχεις δυνάμεις, προσπαθείς με το μυαλό σου να υπερνικήσεις όλα τα εμπόδια και μου άρεσε πάρα πολύ όλο αυτό το τριπάκι. Γι΄αυτό αποφάσισα να ασχοληθώ και πιο σοβαρά. Είδα κιόλας ότι έχω και έφεση και μου έβγαινε εύκολα το τρέξιμο και η προπόνηση και βελτιωνόμουν πολύ γρήγορα. Οπότε, γι’ αυτό έκανα αυτή τη μετάβαση από την κολύμβηση στο Μαραθώνιο.

Θεωρείς ότι ο Μαραθώνιος είναι μία διαδικασία που πρέπει τα παιδιά να μπαίνουν από νωρίς ή πρέπει να έχουν πρώτα άλλες αθλητικές εμπειρίες; Σε ρωτάμε γιατί συνήθως μετά από κάποια ηλικία ασχολούνται αθλητές με τον Μαραθώνιο.

Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα παιδιά στο στίβο ασχολούνται με το Μαραθώνιο σε πιο προχωρημένη ηλικία και αυτό γίνεται διότι κανονικά πρέπει πρώτα να χτίσεις τις βάσεις σου, να κάνεις πιο μικρές απο- στάσεις και σιγά σιγά να εξελιχθείς ως αθλητής και να πιάσεις μία πιο μεγάλη απόσταση. Δηλαδή πρέπει να αποκτήσεις την εμπειρία και την ωριμότητα, ώστε να μπορέσεις να ανταποκριθείς σε αυτήν την απόσταση, γιατί δεν είναι εύκολο. Πέρα από την ψυχική δύναμη που θέλει, θέλει και υπομονή και εμπειρία πάνω στο τρέξιμο για να καταφέρεις να διατηρήσεις έναν ρυθμό για τόσα πολλά χιλιόμετρα. Εγώ ξεκίνησα λίγο διαφορετικά, ξεκίνησα από ερασιτεχνικό αθλητισμό, μετά το πήγαμε λίγο πιο σωστά με τον προπονητή μου. Εμένα είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση αλλά κανονικά τα περισσότερα παιδιά στο στίβο κάνουν μια πιο ομαλή μετάβαση από λιγότερα χιλιόμετρα, συνήθως 1500μ, και σιγά σιγά ανεβαίνουν.

Ποιο είναι το ρεκόρ χιλιομέτρων που έχεις πραγματοποιήσει και ποια θεωρείς την πιο σημαντική σου διάκριση;

Η πιο σημαντική μου διάκριση είναι η συμμετοχή μου στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Ντόχα με το ρεκόρ που έκανα 2 ώρες και 35 λεπτά, που τότε ήταν η τρίτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, τώρα είναι η τέταρτη. Έχω κάνει και μία συμμετοχή στο Παγκόσμιο στο Λονδίνο και μία συμμετοχή στο Πανευρωπαϊκό στο Βερολίνο, για τα οποία νιώθω πάρα πολύ περήφανη. Ευελπιστώ στο μέλλον να σπάσω πάλι το ρεκόρ μου και να μπορέσω να ξανασυμμετάσχω σε μία διεθνή διοργάνωση εκπροσωπώντας τη χώρα μου.

Ο Μαραθώνιος, πιστεύεις ότι διδάσκει κάτι στη ζωή που δεν το κάνουν άλλα αθλήματα;

Σίγουρα ο Μαραθώνιος μοιάζει με τον αγώνα της ζωής που δίνουμε καθημερινά και μπορείς να πάρεις πάρα πολλά πράγματα από όλο αυτό, γιατί στην ουσία στη ζωή δε σου έρχονται όλα ούτε γρήγορα ούτε εύκολα. Θέλει καθημερινή προσπάθεια και πάρα πολλή υπομονή, έτσι ώστε η βελτίωση να είναι πάρα πολύ αργή και σταθερή. Στην ουσία πρέπει να καταλάβεις ότι αν τα παρατήσεις, δεν πρόκειται να κερδίσεις. Πρέπει να μη χάνεις τον ενθουσιασμό σου, να ανταποκρίνεσαι γρήγορα σε μία αναποδιά, σε μία κακιά στιγμή, να βρίσκεις γρήγορα λύσεις. Όλα αυτά τα παίρνεις και από τον Μαραθώνιο. Αν μπορέσεις να μεταφράσεις όλα αυτά που σου δίνει, είναι όντως μία πραγματική ζωή. Πώς θα έπρεπε να κινούμαστε και πώς θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε κάθε μέρα.

Όταν τρέχεις, τι σκέφτεσαι; Ποιες είναι οι τελευταίες σκέψεις σου πριν φτάσεις στο τέρμα;

Όταν τρέχεις, σκέφτεσαι πάρα πολλά πράγματα, και καλά και κακά, έρχονται πάρα πολλές σκέψεις και θετικές και αρνητικές. Προσπαθείς να επικεντρώνεσαι στο κίνητρό σου, στην προσπάθεια που έχεις κάνει τόσο καιρό, να διώχνεις όλα τα αρνητικά που έρχονται στο μυαλό σου. Στα τελευταία χιλιόμετρα που έρχεται και η κούραση, προσπαθείς να δεις στα μάτια σου τον τερματισμό, περιμένεις να αντικρίσεις τον προπονητή σου, εύχεσαι για το καλύτερο δυνατό, έχεις αισιόδοξες σκέψεις. Σε κρατάει σε κάθε δυσκολία, ο αγώνας που έχεις ήδη κάνει και η προσπάθειά σου. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, σε κάθε αγώνα μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε, μπορεί να μην είσαι καλά, να υπερισχύουν τα αρνητικά, μπορεί να είσαι τόσο καλά, ώστε να μη βλέπεις τίποτα αρνητικό και να πηγαίνεις ακάθεκτη στο στόχο σου.

Έχεις δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξή σου ότι κάποια στιγμή ανακάλυψες ότι είσαι φτιαγμένη για το τρέξιμο; Ποια ήταν αυτή η στιγμή και πώς κατόρθωσες να το διαπιστώσεις;

Ένιωθα ότι είχα μία έφεση στο τρέ- ξιμο, απ’ όταν καταπιάστηκα πιο σοβαρά, γιατί έβλεπα μία πολύ γρή- γορη βελτίωση. Όσο, όμως, άρχισα να καταφέρνω κάποιους στόχους που βάζαμε, συγκεκριμένα στο άθλημα του Μαραθωνίου, συνειδητοποίησα ότι, ναι, είναι φτιαγμένα και το σώμα μου και η ψυχική μου δύναμη γι’ αυτό. Αυτός είναι ο λόγος που ασχολούμαι τόσο σοβαρά αυτό το διάστημα, γιατί θέλω να καταφέρω ό,τι είναι δυνατόν περισσότερο από αυτό που νιώθω ότι έχω.

Γκλόρια, μας ενδιαφέρει πώς κρατιέσαι σε φόρμα μέχρι σήμερα. Μήπως τελικά διατροφή και αθλητισμός πάνε πακέτο; Πώς συνδυάζονται ιδανικά;

Εννοείται ότι παίζει μεγάλο ρόλο η διατροφή σε όλα τα αθλήματα, ειδικά σε πρωταθλητικό επίπεδο. Όσο και αν αθλείσαι, αν δεν προσέχεις τι βάζεις μέσα στο σώμα σου, την αποκατάστασή σου, τη διατροφή σου, δεν μπορείς να δημιουργήσεις ένα δυνατό οργανισμό για να αντέχεις κάθε μέρα στις απαιτήσεις της προπόνησης. Πρέπει να έχεις έναν υγιεινό τρόπο ζωής, να προσέχεις πάρα πολύ την ποιότητα της τροφής σου, για να μπορείς να αποδώσεις. Γιατί άλλο να το κάνεις ερασιτεχνικά μία στο τόσο. Όταν το κάνεις συστηματικά με έντονες απαιτήσεις, πρέπει να κάνεις ό,τι καλύτερο για να νικήσεις και την κούραση και να προστατεύσεις τον οργανισμό σου και να αποφύγεις τραυματισμούς. Η σωστή διατροφή σου δημιουργεί ένα δυνατό οργανισμό, ένα καλό μυϊκό σύστημα, οπότε είσαι έτοιμος να ανταποκριθείς σε κάθε απαίτηση του αθλητισμού.

Είμαστε και άνθρωποι. Μέσα σε μια οικογένεια υπάρχουν πολλοί πειρασμοί. Πώς αντιστέκεσαι σε αυτούς; Ή μήπως δεν χρειάζεται να αντισταθούμε;

Πειρασμοί, όπως το να μην προσέξεις την ποιότητα της ζωής σου, να βγεις λίγο παραπάνω, να δεις φίλους σου, όπως κάνουν όλοι οι γύρω σου που δεν κάνουν πρωταθλητισμό, υπάρχουν, αλλά προσπαθείς να τα κρατήσεις σε ένα επίπεδο τέτοιο που να μην επηρεάσει την αθλητική σου καριέρα. Όταν κάνεις κάτι που το αγαπάς και δεν το κάνεις με το ζόρι, τότε δε θεωρείς ότι αντιστέκεσαι σε πειρασμούς αλλά ότι έχεις διαλέξει αυτόν τον τρόπο ζωής και προσπαθείς να τα ισορροπήσεις όλα. Ούτως ή άλλως κάποια στιγμή ο πρωταθλητισμός τελειώνει και ο καθένας μπορεί να απολαύσει πράγματα που έχει στερηθεί και να διασκεδάσει λίγο παραπάνω. Εγώ το βλέπω σαν μία φάση που θέλω να είμαι συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνω, να το κάνω όσο πιο σωστά μπορώ και στο μέλλον να απολαύσω κάποια πράγματα που δεν μπορούσα να απολαύσω ως αθλήτρια που κάνω πρωταθλητισμό.

Στον αθλητισμό βάζεις στόχους. Στη διατροφή γίνεται το ίδιο;

Εννοείται ότι στον αθλητισμό βάζεις στόχους. Όλοι οι αθλητές βάζουμε συνέχεια στόχους για να ξεπερνάμε τον εαυτό μας και να γινόμαστε καλύτεροι. Έτσι, και στη διατροφή, εμείς οι Μαραθωνοδρόμοι πρέπει να έχουμε χαμηλό βάρος και χαμηλό λίπος, γιατί είναι πλεονέκτημα στη μεγάλη απόσταση, οπότε δεν μπορούμε να ξεφύγουμε. Βέβαια, από την άλλη, επειδή καίμε τόσο πολλές θερμίδες, έχουμε μία άνεση να καταναλώνουμε παραπάνω θερμίδες καθημερινά, απ’ ότι σε άλλα αθλήματα, αλλά πρέπει να κινούμαστε σε ένα στενό περιθώριο σωματικού βάρους και οι τροφές που θα καταναλώνουμε να είναι καλής ποιότητας και υγιεινές, για να μπορούμε να αποδώσουμε τα μέγιστα.

Ποια θεωρείς την πιο σημαντική κατάκτηση στη ζωή σου;

Η πιο σημαντική κατάκτηση της ζωής μου στην αθλητική μου καριέρα ήταν όταν έλαβα συμμετοχή στο Παγκόσμιο, που στην ουσία έφυγα από ένα πιο ερασιτεχνικό επίπεδο και πήγα σε ένα πιο πρωταθλητικό, και το ρεκόρ που έχω κάνει που ήταν η τέταρτη καλύτερη επίδοση. Επίσης και ο τερματισμός μου στη Ντόχα, σε έναν αγώνα με απάνθρωπες καιρικές συνθήκες, ζέστη και υγρασία, που ήμουν 29η στις 40 κοπέλες που τερμάτισαν, ενώ 30 εγκατέλειψαν. Αυτό θεωρώ ότι ήταν μεγάλο επίτευγμα.

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;

Ο επόμενος μου στόχος είναι να συμμετάσχω σε ένα Μαραθώνιο την άνοιξη στο εξωτερικό για elite αθλητές – ελπίζουμε να γίνει – για να μπορέσω να βελτιώσω το ατομικό μου ρεκόρ και να κυνηγήσω, αν όχι το όριο συμμετοχής στους Ολυμπιακούς αγώνας, ένα Πανελλήνιο ρεκόρ. Αν δε γίνει ο Μαραθώνιος την άνοιξη λόγω COVID, τότε θέλω να τρέξω στον Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας και να κάνω μία πάρα πολύ καλή επίδοση. Αυτά τα δύο θα με χαροποιούσαν.

Τι θα συμβούλευες γονείς και παιδιά που θα διαβάσουν την συνέντευξή σου;

Θα έλεγα στους γονείς ότι δε χρειάζεται όλα τα παιδάκια να κάνουν πρωταθλητισμό, γιατί είναι πολύ σκληρός, αλλά αν το παιδάκι θέλει και αγαπάει κάτι και θέλει να το κάνει όσο καλύτερα μπορεί, τότε, ναι, θεωρώ ότι πρέπει να το ενθαρρύνουν, γιατί απ’ όλο αυτό το ταξίδι μόνο κερδισμένος είσαι. Γενικά, καλό είναι όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, να έχουμε τον αθλητισμό στη ζωή μας. Οτιδήποτε μπορούμε να κάνουμε και μας ευχαριστεί, είτε ένα απλό περπάτημα, είτε χορό, είτε μία απλή άσκηση, γιατί μόνο οφέλη στην υγεία μας προσφέρει. Εξάλλου, επεμβαίνει και στην ψυχολογία μας, τόσο πολύ που θεωρώ ότι είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία.

Σε ευχαριστούμε πολύ!

Όλη η ομάδα του Nutrischool σου εύχεται να κατακτήσεις δρόμους σε όλο τον κόσμο!