Αν "ταξιδέψουμε" νοερά σε παλιαότερες εποχές, θα δούμε πως η διατροφή των ανθρώπων ήταν εξαρτημένη από την εποχική διαθεσμότητα των τροφών. Στις μέρες μας δεν ισχύει κάτι τέτοιο, από τη στιγμή πο τα περισσότερα τρόφιμα που καλλιεργούνται, είναι διαθέσιμα όλο τον χρόνο.

Παρ' όλα αυτά όμως η εποχικότητα των φρούτων και των λαχανικών υπάρχει και καλό είναι να την ακολουθούμε. Τότε τα τρόφιμα έχουν τη μέγιστη θρεπτική αξία και δυνητικά τη μικρότερη έκθεση σε χημικούς παράγοντες.

Το καλοκαίρι, υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ποικιλία φρέσκων φρούτων και λαχανικών. Επίσης η θερμοκρασία είναι μεγαλύτερη και οι ανάγκες του οργανισμού για νερό αυξημένες. Το σώμα μας ζητάει περισσότερο νερό και λιγότερη ενέργεια. Έχοντας αυτά στο μυαλό μας, φτιάχνουμε το πιάτο μας.

Το καλοκαιρινό πιάτο περιέχει φρέσκα κυρίως λαχανικά στη μισή του επιφάνεια και στην υπόλοιπη μισή, "στριμώχνονται" οι πρωτεϊνες και οι σύνθετοι υδατάνθρακες.

Το σκηνικό αλλάζει τον χειμώνα που οι ενεργειακές απαιτήσεις λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας αυξάνονται. Η διαθεσίμότητα φρέσκων φρούτων και λαχανικών περιορίζεται, όμως κάνουν δυναμική είσοδο στη διατροφή μας τα όσπρια. Επίσης τα διαθέσιμα φρούτα του χειμώνα, που είναι κυρίως τα εσπεριδοειδή δίνουν την απαραίτητη ώθηση το ανοσοποιητικό μας. Οι ξηροί καρποί, όπως τα αμύγδαλα, τα κάστανα, τα καρύδια και άλλοι κυριαρχούν μόνοι τους ή μέσα σε διάφορες συνταγές, με σκοπό να προσφέρουν την έξτρα ενέργεια που χρειάζεται ο οργανισμός. Έτσι φτιάχνουμε το χειμερινό πιάτο.

Τα λαχανικά περιορίζονται στο 1/3 του πιάτου τον χειμώνα, σε σχέση με το καλοκαίρι που καταλαμβάνουν το 1/2 του πιάτου. Ο υπόλοιπος χώρος μοιράζεται στις πηγές πρωτεϊνης και σύνθετων υδατανθράκων, δίνοντας έτσι την απόλυτη ισορροπία στη θρεπτική αξία του γεύματος.