Κάποια παιδιά είναι πιο αδύνατα από το αναμενόμενο και αυτό πολλές φορές μας τρομάζει. Πριν βασιστούμε, όμως, στους φόβους τους δικούς μας ή κάποιου άλλου μέλους της οικογένειας (πχ. γιαγιά, θεία κλπ), πρέπει να αναρρωτηθούμε:

1. Τι λέει ο ειδικός; Συζητάμε με τον παιδίατρο ή το διατροφολόγο τους φόβους μας για να δούμε αν και αυτοί τους συμμερίζονται. Αν όχι, τότε προσπαθούμε να ηρεμήσουμε και να αφήσουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της.

2. Έχει ποικιλία στη διατροφή του το παιδί; Μπορούμε να καταγράψουμε για μία εβδομάδα τι τρώει το παιδί και μετά να το μελετήσουμε. Αν το παιδί μας τρώει ποικιλία τροφίμων, λαμβάνει αρκετή πρωτεΐνη, καταναλώνει φρούτα, λαχανικά, όσπρια και γαλακτοκομικά, τότε ίσως δε χρειάζεται να υπεισέλθουμε και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι;

3. Οι θερμίδες που παίρνει είναι θρεπτικές ή "άδειες"; Το να καταναλώνει γλυκά και πατατάκια ένα παιδί, μπορεί να το παχύνει ή όχι, ανάλογα με την ποσότητα, αλλά σίγουρα δεν το τρέφει. Είναι σημαντικό να μελετήσουμε πόσο συχνά και σε τι ποσοστό το παιδί μας τρώει άδειες θερμίδες και να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο διατροφής του.

Σε κάθε περίπτωση, αν αποφασίσουμε να βοηθήσουμε το παιδί μας να πάρει βάρος προσπαθούμε να το κάνουμε εκπαιδεύοντας το και με υπομονή και αγάπη. Αν το "μπουκώνουμε" παρά τη θέλησή του, μπροστά στην τηλεόραση, το πιθανότερο είναι να δημιουργήσουμε έναν έφηβο και αργότερα ενήλικα, ο οποίος δεν έχει μάθει να εισακούει και να σέβεται τις ανάγκες και τα μηνύματα του σώματός του (πείνα - κορεσμός).

Με πολλή υπομονή το εκπαιδεύουμε, μαθαίνοντάς του τη σημασία της καλής τροφής για την επιβίωση και την ανάπτυξη. Το παροτρύνουμε να μας βοηθάει στην προετοιμασία του φαγητού από το σούπερ μάρκετ και τη λαϊκή ως το μαγείρεμα και το σερβίρισμα. Και τελικά, φροντίζουμε οικογενειακά, η ώρα των γευμάτων να είναι ευχάριστη χωρίς πιέσεις και διαμάχες.