Βοηθάμε το παιδί μας να κατανοήσει πότε αισθάνεται πραγματική πείνα και πότε έχει χορτάσει.
- Οι αυστηροί περιορισμοί στο φαγητό φέρνουν τα αντίστροφα αποτελέσματα. Το παιδί κάνει λάθος συνειρμούς, θεωρεί το φαγητό απαγορευμένο και αισθάνεται τύψεις και ενοχές.
- Το φαγητό είναι βασική ανάγκη. Δεν το χρησιμοποιούμε για επιβράβευση, παρηγοριά ή τιμωρία.
- Παροτρύνουμε το παιδί να φάει όσο επιθυμεί και όχι να “αδειάσει” το πιάτο του.
- Τρώμε αργά. Όταν τρώμε γρήγορα ή “στο πόδι” το αίσθημα κορεσμού αργεί να έρθει και οδηγούμαστε σε μεγαλύτερη κατανάλωση φαγητού ή επιδορπίου. Μια καλή μέθοδος είναι να ακουμπάμε το πιρούνι στο πιάτο ανάμεσα στις μπουκιές.
- Σερβίρουμε το φαγητό όπως στα καλά εστιατόρια. Πρώτο πιάτο σαλάτα και μετά περνάμε στο κυρίως. Έτσι επιμηκύνουμε τη διάρκεια του γεύματος και βοηθάμε ένα λαίμαργο παιδί να ελέγξει καλύτερα την όρεξή του.
Φυσικά, πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, πως η όρεξη ενός παιδιού μεταβάλλεται ανά περιόδους, ακολουθώντας το ρυθμό ανάπτυξης του. Άρα σε ένα παιδί που έχει μάθει να αναγνωρίζει την πραγματική πείνα και επιμένει για μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού ή πιο συχνά ενδιάμεσα γεύματα, προσφέρουμε όσο γίνεται πιο υγιεινές επιλογές.
