- "Τράβηξα το κρεβάτι του γιού μου για να σκουπίσω και βρήκα... χαρτάκια από τις σοκολάτες που μας είχαν φέρει στις γιορτές"...

- "Πήρα την τσάντα του να την καθαρίσω και ξεπετάχτηκαν καμιά δεκαριά χαρτάκια από σοκοφρέτες και καραμέλες"...

Τι σημαίνει όταν το παιδί μας τρώει κρυφά;

• Τα γλυκά είναι απαγορευμένα αλλά αρέσουν σε όλους. Οι γονείς πάντα προσπαθούν να βάλουν κανόνες και μέτρο στην κατανάλωση των γλυκών. Το παιδί, όμως, θέλει περισσότερο. Γνωρίζει, βέβαια, ότι, αν η μαμά το δει, θα προσπαθήσει να το νουθετήσει κι έτσι αποφασίζει να το φάει κρυφά.
• Τα σνακ είναι η πρώτη "επανάσταση" που μπορούν να κάνουν τα παιδιά απέναντι στους γονείς τους. Μπορούν να τα βρουν εύκολα. Με το χαρτζηλίκι τους, από φίλους, βρίσκονται ελεύθερα στο σπίτι... Μπορούν να τα φάνε, παρά τις συστάσεις των γονέων και να νιώσουν ελεύθερα, και ότι δε χρειάζεται να δώσουν εξηγήσεις.
• Πολλές φορές τα παιδιά έχουν ανάγκη από ζάχαρη, προκειμένου να μειώσουν το στρες ή τη δυσφορία που μπορεί να νιώθουν. Η ζάχαρη είναι η κύρια τροφή στην οποία υποσυνείδητα ο άνθρωπος στρέφεται για να αντιμετωπίσει το στρες, διότι αποτελεί μία εύκολη και γρήγορη πηγή ενέργειας. Παράλληλα, είναι απαγορευμένη. Το παιδί που νιώθει κάποιο στρες, μπορεί να αναζητήσει γλυκό και να το φάει κρυφά. Άλλωστε, μία αρνητική αντίδραση από τη μαμά, θα του προκαλέσει περισσότερη δυσφορία.

Τι μπορούμε εμείς να κάνουμε;

• Δείχνουμε με ειλικρίνεια στο παιδί ότι κατανοούμε την αγάπη του για τα γλυκά και δεν το κατακρίνουμε. Δε θέλουμε να νιώσει τύψεις αλλά να καταλάβει. Υπάρχουν πολλά βιβλία, ιστορίες, βίντεο διαθέσιμα σε βιβλιοπωλεία και το διαδίκτυο ειδικά για παιδιά που μας βοηθούν να εξηγήσουμε γιατί τα γλυκά πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο. Τα παιδιά χρειάζεται να καταλάβουν γιατί βάζουμε κανόνες. Έτσι, είναι πιο εύκολο να τους ακολουθήσουν. Δεν είναι, όμως, εύκολο να κατανοήσουν θέματα υγείας. Τα βιβλία και τα βίντεο, με το χιούμορ και τη γλαφυρότητά τους, μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να καταλάβουν καλύτερα.
• Προσπαθούμε να περάσουμε στο παιδί το μήνυμα ότι τα γλυκά δεν είναι απαγεορευμένα. Απλά, χρειάζονται μέτρο. Υπάρχουν τροφές που τρώμε καθημερινά και τροφές που τρώμε πότε - πότε.
• Έχοντας ενημερώσει το παιδί, μπορούμε να του αφήσουμε σταδιακά να πάρει την ευθύνη επάνω του. Δοκιμάζουμε να του δώσουμε χαρτζηλίκι για να το μοιράσει ανάμεσα σε κάποια σνακ ή σε παιχνιδάκια (αυτοκόλλητα, χαρτικά κλπ) ή να το αποταμιεύσει για να πάρει το αγαπημένο του παιχνίδι. Το καθοδηγούμε και το αφήνουμε ελεύθερο να αποφασίσει μόνο του. Το πιθανότερο είναι ότι θα μας εκπλήξει ευχάριστα.
• Συζητάμε συχνά με το παιδί μας. Είμαστε δίπλα του διαθέσιμοι για να ακούσουμε τι το απασχολεί. Δίπλα του για να συζητήσουμε για ό,τι το απασχολεί και να απαλύνουμε το άγχος του. Προσπαθούμε να του μάθουμε ότι το άγχος, η βαρεμάρα, η στενοχώρια και τα νεύρα φεύγουν καλύτερα με άλλους πιο δημιουργικούς τρόπους και με καλή παρέα, με ζωγραφιές, με μουσική, με συζήτηση.
• Απενοχοποιούμε την πράξη του αυτή. Του διηγούμαστε ιστορίες από την παιδική μας ηλικία. Πότε είχαμε κάνει εμείς κάτι παρόμοιο (γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, οι περισσότεροι έχουμε φάει κρυφά μια σοκολάτα...), πώς νιώσαμε όταν μας ανακάλυψαν και πώς αφήσαμε πίσω μας αυτή τη συνήθεια. Και βέβαια, γινόμαστε εμείς το πρότυπό του. Αποφεύγουμε να τρώμε κρυφά από τα παιδιά γλυκά και τρώμε συχνά μαζί τους, ακολουθώντας τους κανόνες που εμείς θέτουμε.