Εχουμε μεγαλώσει με την πεποίθηση πως το καλό πρωινό είναι πολύ σημαντικό για το ξεκίνημα της ημέρας. Πράγματι, οι έρευνες ετών έχουν δείξει τη συσχέτιση του πρωινού με τη σχολική επίδοση, την παχυσαρκία και τις καλές διατροφικές συνήθειες που προάγουν την υγεία. Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα;
Πολλές φορές, λόγω της έντονης καθημερινότητας δεν δίνουμε σημασία στη σχέση του πρωινού με:
- ξεσπάσματα, νεύρα και δύσκολες συμπεριφορές που οι δάσκαλοι έχουν να αντιμετωπίσουν μέσα στην τάξη
- έλλειψη προσοχής στο μάθημα λόγω σωματικής κούρασης, αδυναμίας, πόνου στο στομάχι που τα αποσπάει
Προσπαθούμε διερευνήσουμε κάθε πιθανό λόγο και ψάχνουμε προς κάθε κατεύθυνση, ενώ η λύση μπορεί να βρίσκεται απλά στην παράλειψη του πρωινού.
"Εμένα το παιδί μου, είναι μια χαρά χωρίς πρωινό"
Η αλήθεια είναι πως πολλά παιδιά παραλείπουν το πρωινό και ακόμα περισσότεροι ενήλικες. Αν είναι σωστό ή όχι είναι κάτι το οποίο είναι υπο διερεύνηση. Πολλοί άνθρωποι φαίνεται να είναι μια χαρά χωρίς πρωινό ή με κάτι πολύ λίγο.
Συμβαίνει και στις δικές μας οικογένειες. Όχι, δεν αγαπάνε όλα τα παιδιά μας το πρωινό γεύμα. Όμως, ως γονείς και ως διαιτολόγοι, συνεχίζουμε να προσφέρουμε κάτι. Αν βλέπετε πως το παιδί, ακόμα και χωρίς πρωινό δεν αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία με τη συγκέντρωση, τη συμπεριφορά του και δεν έχει κάποιο σύμπτωμα όπως υπογλυκαιμία, πονοκέφαλο, ζαλάδα, τότε ίσως να μην υπάρχει λόγος ανησυχίας. Κυρίως αν το παιδί έχει τη δυνατότητα να φάει κάτι μέσα στο πρώτο δίωρο από την ώρα που έχει ξυπνήσει, τότε ίσως να μην υπάρχει κανένας λόγος να το πιέσετε. Πολλά παιδιά ξυπνούν κυριολεκτικά στο παρά πέντε, οπότε το διάλειμμα των 09:30 δεν είναι τόσο κακό για πρωινό γεύμα.
Το πρωινό είναι απαραίτητο;
Η έγνοια μας με το πρωινό είναι η διαρκής παροχή ενέργειας (γλυκόζης) στον εγκέφαλο και στο σώμα γενικότερα και όχι αν το παιδί θα καλύψει τις ημερήσιες θερμιδικές του ανάγκες. Συνήθως, τα παιδιά που δεν αγαπούν το πρωινό αναπληρώνουν τις “χαμένες” θερμίδες στα υπόλοιπα γεύματα της ημέρας.
Στην εποχή που ζούμε και ενώ προτείνεται η διαλειμμάτική νηστεία για τη ρύθμιση μεταβολικών νοσημάτων, δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι με την αναγκαιότητα του πρωινού, τουλάχιστον προς το παρόν. Για ακόμα μια φορά, καλούμαστε εμείς οι γονείς να αφουγκραστούμε τις ανάγκες του παιδιού μας και να το καθοδηγήσουμε. Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός με διαφορετικές ανάγκες. Το πιο σημαντικό ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε είναι…
Γιατί το παιδί δεν θέλει να φάει πρωινό;
Αν δεν ανακαλύψουμε την αιτία άρνησης του πρωινού, τότε το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να έχουμε μια μόνιμη πρωινή πηγή έντασης. Πάμε να δούμε λοιπόν τους λόγους που ένα παιδί δεν θέλει και αρνείται να καταναλώσει πρωινό.
#1. Είναι εξαιρετικά επιλεκτικό στο φαγητό.
Τα παιδιά που είναι εξαιρετικά επιλεκτικά στο φαγητό, όσο και αν κατανοούν την ανάγκη τους για τροφή είναι τόσο δυσάρεστη η διαδικασία του φαγητού για αυτά που θα προσπαθήσουν να την αποφύγουν. Και είναι λογικό. Ποιός νοήμων άνθρωπος θα υποστεί οικειοθελώς κάποιο μαρτύριο; Γιατί για ένα παιδί που είναι εξαιρετικά επιλεκτικό στο φαγητό μπορεί να έχει Διαταραχή Περιορισμένης Πρόσληψης Τροφίμων (ΔΠΠΤ) και αυτό σημαίνει πως η ώρα του φαγητού είναι κάτι που θα προτιμήσει να μη βιώσει.
#2. Δεν αισθάνεται πείνα.
Απο τη μια βασιζόμαστε στο αίσθημα πείνας των παιδιών μας για να μας καθοδηγήσουν πόσο και πότε θα φάνε και απο την άλλη υπάρχουν και εκείνα τα παιδιά που δεν αισθάνονται πείνα; Βασικά, έχουν άισθημα πείνας, αλλά το φαγητό δεν είναι προτεραιότητά τους γιατί ξέρουν πως κάποια στιγμή αργότερα θα φάνε. Άρα, το πρωί θα προτιμήσουν λίγο περισσότερο ύπνο ή να φτάσουν νωρίτερα στο σχολείο για να δουν τους συμμαθητές τους. Ή μπορεί πολύ απλά, να είναι τόσο γεμάτη η πρωινή ρουτίνα και σε τέτοιους ρυθμούς που δεν έχουν χρόνο να πεινάσουν. Στο πρώτο διάλειμμα όμως θα επανορθώσουν.
#3. Άγχος
Μπορεί για εμάς τους ενήλικες το άγχος ενός μαθητή να φαντάζει αστείο, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει. Πολλά παιδιά βιώνουν το άγχος του σχολείου, είτε για την επίδοσή τους, είτε για τη διαδικασία αποχωρισμού τα μικρότερα. Άγχος μπορεί να προκαλεί και το μέγεθος του πρωινού. Το θέμα είναι πως το άγχος είναι ένας σιωπηλός αναστολέας της όρεξης και για να μην είμαστε απόλυτοι, επειδή το άγχος συνδέεται και με υπερφαγία, το συμπέρασμα είναι πως το άγχος αλλοιώνει το πραγματικό αίσθημα πείνας και κορεσμού.
#4. Είναι χορτάτο.
Αν το τελευταίο γεύμα του παιδιού είναι αργά, τότε είναι πολύ πιθανό το επόμενο πρωί να αισθάνεται χορτάτο. Όταν πεινάσει θα φάει. Και ίσως αυτή η περίπτωση να είναι η πιο απλή.
#5. Κοιλιακές διαταραχές.
Για πολλές οικογένειες, το τυπικό πρωινό περιλαμβάνει γάλα. Όμως αρκετά παιδιά δυσανασχετούν με το πρωινό γάλα και παραπονιούνται πως τους προκαλεί αέρια ή πονόκοιλο. Μήπως λοιπόν το θέμα λύνεται πολύ απλά, δοκιμάζοντας γαλακτοκομικά χωρίς λακτόζη ή κάτι τελείως διαφορετικό για πρωινό;
Αν παρόλα αυτά το παιδί δεν τρώει πρωινό και δεν ανήκει σε μια απο τις παραπάνω κατηγορίες τότε μπορούμε απλά να το ρωτήσουμε σε κάποια ήρεμη, χαλαρή και ανύποπτη στιγμή:
“Αναρωτιόμουν, για ποιο λόγο δεν τρως πρωινό”.
Για να πάρουμε απάντηση, εκτός από τη στιγμή που θα είναι χαλαρή, θα πρέπει και εμείς να είμαστε χαλαροί και έτοιμοι να ακούσουμε οποιαδήποτε απάντηση. Όσο πιο μικρό το παιδί, τόσο πιο απίθανη η απάντηση.
Ξεκινάμε την ημέρα μας με όσο γίνεται λιγότερες εντάσεις. Μπορεί να μην καταφέρουμε το μικρό μας να φάει πρωινό, όμως θα είμαστε όλοι πιο χαλαροί και έτσι θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τις πραγματικές ανάγκες του παιδιού. Τα γεύμα θέλουν ηρεμία, αν το πρωί τρέχουμε πανικόβλητοι, σίγουρα δεν είναι το ιδανικό περιβάλλον για πρωινό. Όλοι κάπως έτσι είμαστε τα πρωινά και η αλήθεια είναι πως η διαφήμιση της χαρούμενης οικογένειας στο πρωινό που όλοι είναι χαμογελαστοί αγαπημένοι και καλοντυμένοι, απέχει πάρα πολύ από την καθημερινότητα και την πραγματικότητα.
Αν το παιδί δεν αγαπάει το πρωινό, προσπαθούμε να κατανοήσουμε τους λόγους και πάμε παρακάτω. Ενδυναμώνουμε τα σνακς και πάμε παρακάτω. Στόχος μας είναι να φροντίζουμε τη σχέση μας με το παιδί και τη σχέση του με την τροφή περισσότερο από το σερβίρισμα του ιδανικού πρωινού.
