• αύξηση του σωματικού βάρους,
• δυσκολία στην απώλεια βάρους,
• κατακράτηση υγρών,
• υπνηλία,
• κόπωση,
• χαμηλή θερμοκρασία σώματος,
• χαμηλά επίπεδα φεριτίνης,
• διαταραχές στην περίοδο,
• υπογονιμότητα,
• δυσκοιλιότητα,
• μειωμένος ρυθμός ανάπτυξης στα παιδιά,
• ψυχολογικές μεταπτώσεις

• έχουν επαρκή πρόσληψη ιωδίου (250μg)/ ημέρα είναι απαραίτητη για γυναίκες με υποθυρεοειδισμό. Για αυτό επιλέγουμε ψάρια θαλάσσης (και όχι λιμνών ή ποταμιών). Χρησιμοποιούμε θαλασσινό ιωδιούχο αλάτι (το κλασσικό αλάτι της Μεσογείου) και όχι ορυκτό αλάτι (όπως Ιμαλαων).
• υπάρχει επαρκής πρόσληψη πρωτεϊνης,
• καταναλώνουν τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε σελήνιο (Se), ψευδάργυρο (Zn) και χαλκό (Cu), ιχνοστοιχεία απαραίτητα για τη μετατροπή των θυρεοειδικών ορμονών στην ενεργή τους μορφή. Βραζιλιάνικα φιστίκια, ψάρια, θαλασσινά, αβγά, μανιτάρια, βρόμη και ηλιόσπορους.
• έχουν χαμηλή πρόσληψη τροφίμων που προκαλούν ευαισθησία και ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού, όπως είναι το σιτάρι (γλουτένη) και τα γαλακτοκομικά (καζεΐνη). Υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της κοιλιοκάκης και της αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας, οπότε μια δίαιτα χωρίς γλουτένη είναι συχνά θεραπευτική.
• έχουν επαρκή πρόσληψη βιταμίνης D. H βιταμίνη D φαίνεται να συμβάλλει στη ρύθμιση της ανοσολογικής ευαισθησίας και μπορεί να βοηθήσει στην προστασία από την ανάπτυξη αυτοαντισωμάτων. Για αυτό το λόγο, δεν ξεχνάμε να βγαίνουμε στον ήλιο για 10 λεπτά καθημερινά και αν τα επίπεδα είναι χαμηλά, συμπληρώνουμε τη διατροφή μας με κάποιο ειδικό σκεύασμα.
• αποφεύγουν την υπερβολική πρόσληψη "γοιτρογόνων". Αυτά είναι τρόφιμα που μπορούν να προκαλέσουν ανεπάρκεια ιωδίου, αφού περιέχουν βρώμιο, το οποίο είναι ανταγωνιστής τους ιωδίου.   Τρόφιμα όπως το μπρόκολο, το λάχανο, το κουνουπίδι, τα λαχανάκια Βρυξελλών, τα γογγύλια, τα καρύδια, τα αμύγδαλα και η σόγια θεωρούνται "γοιτρογενή" και θα πρέπει να αποφεύγεται η υπερκατανάλωσή τους, από άτομα με υποθυρεοειδισμό. Το μαγείρεμα συνήθως εξουδετερώνει τα γοιτρογενή σε αυτά τα τρόφιμα, όμως και πάλι καλό είναι να τα καταναλώνουμε σε μικρή ποσότητα.
  
• περιορίζουν αρκετά την κατανάλωση ζάχαρης.
• προτιμούν φυσικά τρόφιμα όσο γίνεται λιγότερο επεξεργασμένα,
• ασκούνται συστηματικά. Η άσκηση διεγείρει τη σύνθεση ορμονών του θυρεοειδούς, την ευαισθησία των ιστών και μειώνει την καταπόνηση, η οποία μπορεί να επηρεάσει τη μετατροπή της T4 σε ενεργό Τ3.

Τα άτομα που έχουν υποθυρεοειδισμό θα πρέπει να θυμούνται να κάνουν τον 6μηνο ή ετήσιο έλεγχό τους, γιατί τελικά η καλή λειτουργία του θυρεοειδή είναι σημαντική για ολόκληρο τον οργανισμό και όχι μόνο για τη ρύθμιση του βάρους.